Kadir

Bugün Kadir, Allah dileyin benden demiş, dilemesine dileyeceğim ama pek de yüzüm yok Allahımdan bişey istemeye. Normalde çocukluğumdan beri her Ramazanda orucumu tutarım ve Ramazan ayının ilahi bir kudreti olduğuna inanırım. Ta ki 3 sene öncesine kadar... Gene Ramazanın ilk günü, ben hevesli bir şekilde sahura kalkmışım kocama yemek hazırlamışım güle oynaya Ramazanı geçirmeye hazırlanıyorum. İlk Ramazanımız kendisiyle, benim planlarım var kocama çeşit çeşit sofralar hazırlıycam, çocukluktan beri öyle düşünmüştüm... :)

Dedim ya ilk gün diye, kocamla bir kavgaya tutuştuk, hiç bu kadar bunaldığımı, boğazımın kuruduğunu, tıkandığımı (ağlamaktan) hatırlamıyorum. Beni ağlattı ağlattı ağlattı, nefes alamaz hale geldim, Allahım sen affet diye bir yudum su içip orucumu bozacaktım dayanamaz hale geldiğimi anlayın artık. Benim koca elimden suyu aldı, su içmeme mani oldu, aklınca orucumu bozdurmayacak. Ben de bozmadım ama yaşadığım sıkıntıyı bir ben bilirim bir de Allah. Zaten aklıma her geldiğinde çok sevdiğim kocamdan anlık olarak nefret ediyorum :(

O günden sonra hiç oruç tutmadım. Dedim ki "Allahım ben sana hep sadık bir kul oldum, orucumu hep tuttum, kendi çapımda iyi bir insan iyi bir eş olmaya çalıştım, neydi benim günahım ki bu mübarek günde bana böyle bir eziyeti reva gördün" ve Ramazan benim için anlamını yitirdi. Geçen sene de hamileydim diye gönlüm rahattı, tutmamamın bir kılıfı vardı. Bu sene ise hiç bahanem yok, sadece tutmak istemedim, yok günler uzun yok tutamam hasta olurum, kendime bahaneler sıraladım ve tutmadım. İçimden gelmiyor Allahım sen affet...


Bugün Kadir, bugün belki bende bişeyler değişir, belki günahlarım affolur diye oruç tutmaya karar verdim, 3 seneden sonra ilk kez bugün oruç tutuyorum...

Allahım, bu gece dileyin benden demişsin, diliyorum işte, beni affet, bana güç ve inaç ver...

Herkesin duasının kabul olması dileğiyle...