Dün yazdığım yazıya gelen 3 yorumdan kaynanoşa yaptığım eleştirinin yanlış anlaşıldığını hissettim. Kendisi gerçekten iyi bir kadın, evet aşırı evhamlı ama bana kendi annemin gösterdiğinden daha fazla ihtimam gösteriyor. Aşırı evhamlı olmasının benim açımdan bir sakıncası da yok çünkü kendi hayatını kısıtlıyor, benim kendisi kadar saplantılı olmadığımı bildiği için de bana pek bulaşmıyor:) Kocamı etkilmesine etkiliyor bu konuda ama art niyetli değil. Varsın benim çocuğuma aşırı ihtimam göstersin, gözüm arkada kalmıyor onun sayesine... Yani gıcık olduğum tarafları var ama hakkını yemeyeyim dedim:)
Annem konusunda ise depresyon geçirdiğini ve babamdan dolayı ölün korkusu-hayatını yaşama isteği vs gibi duygulara kapılmış olduğunu düşünüyorum. Çünkü normal bir insanın bu derece kötü davranması mümkün değil, hele eskiden bizler için aşırı fedakarlıkta bulunan, hayatını adayan bir insanın böyle bencilleşmesini aklım almıyor. Çok kızgınım, çok kırgınım ama annemdir, biraz uzaklaşsam da gene de kontrol etmem gerekli, kötüye gidiyor bence... Aslında onu bir psikoloğa götürmem lazım,inşallah zihni etkileyen daha kötü bir hastalık değildir (alzaimer gibi) Acaba kendimi mi kandırıyorum hasta diye, o da olabilir. Sonuçta çok garip davranıyor.
Kocamı da fırçaladım, özür diledi.:) Mazide kaldı kavga olmasın diye susan genç kadın:)
3 yorum:
walla kaynanan ile ne gibi bir diyaloğun var bilmiyorum ama inan annen ne derece hasta olursa olsun düşünür kaynanan dan cok seni
Orası kesin canım, kaynanam beni değil bebeği düşünüyor. Bu arada annemle barıştık...:)
aman aman barışın :) annen sonuçta bosver ne olursa olsun üzme değmez..allah onları başımızdan eksik etmesin..sevgiler
Yorum Gönder