6.Hafta Sonucu:67,1

Perşembe sabahı yola çıkarken 66,1'dim ama maalesef 3 günlük çılgın yiyicilikten sonra tekrar eski kiloma döndüm. sadece pide yiycem demiştim ama tereyağlı mantıları, pirzolaları, nokulları, ballı kaymaklı kahvaltıları ve de külah külah dondurmaları götürünce tekrar 67ye çıktım. Mühim değil, çabuk gelen çabuk gider mantığıyla haftaya pazartesi 66yı tekrar göreceğime kesinlikle inanıyorum. Bu hafta yürüyüşlerimi aksatmaz ve klasik salata bi parça et öğünlerime devam edersem hiç sorun olmaz.

Yedim, pişman değilim, bir daha annaneciğimle ne zaman böyle keyifli zaman geçiririm bilinmez.

Biraz kendimden bahsedeyim, bu aralar benim amir tatilde olduğu için işleri iyice yayarak yapıyorum, kendime vakit ayırabiliyorum. Koca bey ve küçük cadı da olmayınca zamanımı sadece küçük cadıya ve kendime harcıyorum. Resmen küçük cadıyla aşk yaşamaya başladım, sürekli birbirimizi öpüyoruz:))) Koca beyi de özledim ama bizimkisi zorunlu bir ayrılık olmadığı için çok da koymuyor. Ay başında gelecek, o gelene kadar 65i muhakkak görmem lazım. O da beslenmesine dikkat ediyormuş, 121, görmüş. Ramazan başında 129 kiloydu. İki taraf da azimli bu sefer:)))

Annemle babam bu sabah Alanyaya gidiyorlar. Tamamen yanlız kaldım, ne eşimin tarafından ne de kendi tarafımdan hemen hiç kimse kalmadı. Umarım başıma iş gelmez:)))

Hayat güzel bee, akrabalarla vakit geçirmek çok güzel ama bir yerde insan kendi evini özlüyor. Alanyada mutluydum, Alaçamda da mutluydum ama kendi evimde çook daha mutluyum. Kendi evim, kendi düzenim... İnsanın gidecek kapısının olması çok güzel ama döneceği evinin olması daha güzel :)))