Benim minik bebisim dediğim gibi çok uslu gecede bir defa kalkip sutunu icip yatiyor ama büyük kız canımı okumakta... Hala yatağını ayiramadim bana yapışmadan uyuyamiyor. Biliyorum çok büyük basiretsizlik ama üstesinden gelemedim. Yaza doğru ayrılma çalısmalarına basliycam. O zamana kadar burun burunayiz heralde. 1haftadir hasta ve sabaha kadar tepiniyor. Kafayı yemek uzereyim bakalım ne olacak. Ee uykusuzluk yüzünden enerjim yok. Spor filan hak getire, rejim desek daha baslayamadim :( sanki boole icim çekiliyor kudurmus gibi tatlı yiyorum. Her lokmada kendime lanet ederek yemeye devam etmek çok acinasi bir durum. Ya madem yiyerek de mutlu olmuyosun, ne diye yemeye devam ediyosun be kadın. Her sabah aynı terane, kahvaltıda nutellayla karşılaşana kadar devam ediyor. Her gün bugün yemiycem lafiyla uyanıp kendi lafımı yiyerek güne devam ediyorum. Zaten yardimci kadin da ilk dogum yaptiginiz zamanlarda gobeginiz daha azdi kilo aldiniz dedi, beni benden aldi . Amma dertliyim di mı :)
Bu arada artık yazılarımı gecenin dördünde bebek emzirirken yazıyorum. Gün icinde pek vakit olmuyor. Böyle de güzel oluyormuş.
Daldan dala atlamayım koca beyle kavgamızı bir sonraki postta anlatayım da gülünüz efendim :) yarın yazmaya devam, görüşmek uzere
1 yorum:
Kolay gelsin, bazen her şey planlandığı gibi gelişmiyor, basiretsizlik demeyin, kendinize de haksızlık yapmayın, işiniz kolay değil. Sevgilerimle:)
Yorum Gönder