Koca Bodrum'da, ben eski yerimde..

Ya ben neden böyle bir kocayla evlendim, neden serbest meslek sahibi birini seçtim, ben kafamı nerelere vurayım. Ailesinin yazlığı var Bodrumda, basıp basıp gidiyo. Ben gitmek istemiyorum Allahın dağına, böyle gel gel diye asılması yüzünden azıcık sempatim varsa bile onu da kaybettim. Neymiş çocukluğundan beri orada büyümüşmüş de çok seviyomuş da huzur buluyomuş da bilmemne. Ben izin alamıyorum çok yoğun bir işim var, öğretmen değilim ki 3 ay tatilim olsun bi sağa bi sola gideyim. Ama koca bey sağolsun hiçbirşeyinden geri kalmıyor. Az önce telefonda fırçaladım, o da benden üstün çıktı. Napiyim izin alamıyosan Ankara'da mı oturayım diyo. Ne halin varsa gör, seni aramıyorum bundan sonra dedim. Vallaha da aramıycam, gerekirse 10 gün konuşmam, nasıl kinleniyorum anlatamam. Ben resmen yanlız başıma çocuk büyütüyorum. Hoş varlığı yardım namına bişey katmıyo ama tatilde olması da koyuyo.

Demin de telefonda, ben sizin gelişinizi dört gözle bekliyorum sen bana birsürü laf ediyorsun, moralimi bozdun, ben burda bişey yapmıyorum, sitemizi zaten biliyorsun herkes de beni tanır burda büyüdüm kötü bişey istesem de yapamam, bana güven huysuzluk yapma bıdı bıdı. laf ediyo. Ya anlatamıyorum, benim derdim onu kıskanmak değil. Kıskanmıyorum ve güveniyorum (hoş hiçkimseye güvenmiycen bu devirde ya neyse) ama benim sorunum bizi bırakıp gitmiş olması. Adama bak ya tatile karısını çocuğunu bırakıp gidebiliyo. Hoş çocuğu ben göndermedim, Temmuz sonu toplantım var Amerikaya gidicez iki hafta, zaten 20 gün bebek orda kalacak anadan babadan uzak, bi ekstra 20 gün daha uzak kalmasın istedim. İyi de yaptım. 2 hafta sonra götürüp dönücem hatfa sonu.

İnşallah oradaki yazlık yanar yıkılır kül olur da Bodrum belasından sonsuza kadar kurtulurum... (bunu da cidden diliyorum)