İçimde bir sıkıntı var, yeni yıl hoş geldi ama boş geldi heralde, bana şimdilik iç sıkıntısı, kocayla sudan sebeplerle tartışma, işyerinde boş işlerden başka bişey getirmedi. Neyim var bilemiyorum, içimden hiçbirşey yapmak gelmiyor. Suratım asık olunca koca da ne var ne asıyosun suratını diye bana çıkışıyor. Sanki ben poliyannayım, sürekli gülmek zorundayım.
Akşamları eve dönerken ayaklarım geri geri gidiyor. Hiç mutlu değilim, kendimi yapayanlız hissediyorum. Kocanın uzak seyehatlere gitmesini ya da işlerinin yoğunluğu nedeniyle eve pek gelememesini diliyorum içinden. Çünkü bu aralar onun varlığı bana yanlızlığımı daha çok hissettiriyor. Evlilik aşkımı henüz öldüremedi ama çok ciddi yaraladı, kan kaybından ölmesi yakındır heralde:)) İşin garibi ikinci çocuk planları kuruyorum, sırf yavrum bu hayatta yanlız kalmasın bir kardeşi olsun diye. Başka hiçbir amacım yok tekrar çocuk sahibi olmak için.
Bir insanın kocasıyla hiç mi ortak zevki olmaz, ben neden görmedim, evlenirken gözüme perde mi inmişti? Bayılarak izlediğim bir sinema filminin ilk karesinde yanımda horlamaya başlayan bir kocayı o an boğmak istemem suç mu? Bu koca hayat bu yanlızlık duyguları içinde nasıl geçer? Peki bu yanlızlık duygusu içimden nasıl geçer? Manik depresif miyim, bi an kendimi mutlu ve şanslı hissederken en ufak bir olumsuzlukta ne kadar mutsuz olduğumu hatırlıyorum. Şımarık mıyım, kocanın dediği gibi bir eli yağda bir eli balda mıyım, evet dağınığım ama tahammül sınırlarını zorluyor muyum, mutsuzluğumun suçu ve çaresi bende mi?
4 yorum:
o yalnızlık debelenmesi her evli bayanın kronik hastalığı sanırsam..koca denen hayat arkadaşının zamanla sırta binen koca bir yükten başka bir şey olmadığını anlamak ve ağlamak beni de ara ara yoklar,o depresyonun koynundan bu depresyonun koynuna atlarım...bugün iyiyim mesela..niye dedim bunu ben şimdi,sor bi!sordun varsayıyorum ve cevabım:şu anki durumun geçici,bir bakmışsın dudakların sevgiyle öpüyor kocişinin yanağını...bir bakmışsın yine o tatlı kadın olmuşsun..ama bu arada bu depresifliğinle bebek falan düşünme,ben değil evlilik danışmanımızın sözü,ciddiye al derim,nacizane...
Yorumun için teşekkür ederim canım, inşallah senin dediğin gibi geçici bir süreç yaşıyorumdur...
ah sevgili mariposa bu net de okuyanların beni tanımayacagını bilsem,sana yaşadıklarını cok ayrıntılı paylaşır senin sorularının hepsinin cevabı bende mevcut.ama malesef sende kendin ögrenmek için cırpınıp duracaksın sevgiyle kal.
Zaten benim de en büyük korkum bu, biri tanıyacak diye ödüm patlıyor ama buraya da yazmazsam bu sefer ben patlayacağım :) Ama yazdım içimi döktüm iyi geldi, bugün biraz daha rahatım, yarına düzeleceğimi umuyorum :)Cevaplar hakkında biraz ipucu versen fena olmazdı hani :))
Yorum Gönder